Ένα πρόβλημα…ΔΙΚΟ μας! Αλλά, ΠΟΙΟ είναι αυτό;

Ανοικτή Επιστολή προς Συνδημότες Σαρωνικού. Της Δήμητρας Κατραμάδου 

Ο λόγος για το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ). Όχι για το ΚΕΛ στο ΒΙΟΠΑ Καλυβίων, όχι για το ΚΕΛ στην Γερακίνα, απλώς για το ΚΕΛ. Για το ΚΕΛ που δεν υπάρχει και πρέπει να δημιουργηθεί.  Διαφορετικά,  πρώτον μένουμε επ’ αόριστον στους βόθρους (μας) και δεύτερον, σύντομα θα αρχίσουμε να πληρώνουμε αυτήν την «επιλογή» μας ακριβά, αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση – ως και χρηματοδότης έργων ΚΕΛ – επιβάλει τσουχτερά πρόστιμα σε όσους επιμένουν το 2017 να ζουν με βόθρους, ενώ η κυβέρνηση – και σωστά – θέσπισε νόμο με τον οποίο τα πρόστιμα δεν θα πληρώνονται πλέον μέσω των φόρων όλων των Ελλήνων πολιτών αλλά εκείνων που διαμένουν σε Δήμους που διατηρούν το… καθεστώς των βόθρων και ούτε καν σχεδιάζουν να το… ανατρέψουν.

Εδώ, να προστεθεί μια κουβέντα για το περιβάλλον και το τι σημαίνουν οι βόθροι (μας) γι’ αυτό, ώστε πέραν του οικονομικού θέματος που προκύπτει και μάλιστα όχι μόνον αναφορικά με τα πρόστιμα των Βρυξελλών , αφού πολλοί συνδημότες μας αδειάζουν τους βόθρους τους όχι μια φορά τον χρόνο, αλλά μια φορά τον μήνα (όπως μαθαίνω), με ένα κόστος που κυμαίνεται από τα 120 έως και τα 160 ευρώ… Αλλά, τι να πει κανείς και τι να μολογήσει, για τους βόθρους και την περιβαλλοντική επιβάρυνση; Όλοι μας γνωρίζουμε, τις επιπτώσεις, αλλά… αφού εδώ και τώρα δεν βγάζουμε σπυριά… εντάξει, το κρύβουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας… και όταν θα το βρούμε μπροστά μας, θα δούμε… Κάτι σαν τα αντιπλημμυρικά της Μάνδρας ένα πράγμα… και τα μύρια όσα, παρόμοια… Για να μην αναφερθούμε και στους πιο «πρακτικούς», που όποτε τους δοθεί η ευκαιρία, αδειάζουν και λύματα στα πεζοδρόμια, μπας και βρουν τον δρόμο τους προς τους αγωγούς ομβρίων.

Ο λόγος λοιπόν, για το ΚΕΛ που δεν έχουμε, αλλά …παίζεται να αποκτήσουμε. Και πριν καταπιαστούμε με αυτό καθ’ αυτό το ΚΕΛ, να συζητήσουμε μιαν ακόμη προτεινόμενη εναλλακτική. Την «λύση» της Ψυτάλλειας. Η οποία, όντως, θα αποτελούσε λύση, αν ήταν τεχνικά εφικτή, ίσως και …πολιτικά επιθυμητή, εφ’ όσον θα οδηγούσε τα λύματά (μας) από τον Δήμο Σαρωνικού, σε κάποιον μακρινό μας Δήμο, που δεν θα χρειαζόταν να ξέρουμε – παρά μόνον κατ’ όνομα – και κυρίως, ούτε να… βλέπουμε. Γειτονικός δεν είναι ο Δήμος αυτός, με την ευρεία έννοια όμως, θα είχαμε στείλει τα λύματά (μας) πακέτο στον γείτονα κάποιου γείτονα, και θα είχαμε καθαρίσει… ή,  πιο κόσμια, θα είχαμε ξενοιάσει… Μόνον που και με αυτό, όπως και με το ΚΕΛ Μαρκοπούλου, καταρρίπτεται ο μύθος του «γείτονα» και του κατά πόσον είμαστε ή δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξεφορτωθούμε το δικό μας πρόβλημα, στην δική του αυλή…

Ωστόσο, η λύση της Ψυτάλλειας, όχι μόνον αποκλείεται ως τέτοια, για τεχνικούς λόγους από την αρμόδια ΕΥΔΑΠ, αλλά έχει αποκλεισθεί και για πολιτικούς λόγους, πράγμα που αναγνωρίσθηκε πρόσφατα και από επικεφαλής αντιπολιτευόμενης παράταξης στον Δήμο μας.

Παρατηρήστε το κείμενο και θα αντιληφθείτε ότι λέξεις και «παρασκήνια» που επαναλαμβάνονται,  είναι το θέμα του ΚΕΛ ως τεχνικό πρόβλημα ή ως πρόβλημα – έλλειψης –  πολιτικής βούλησης. Κι έτσι, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, να καταλήξουμε, να δρομολογήσουμε την επίλυσή του… μας λένε. Πράγματι λοιπόν, οι συνδημότες μας που τάχθηκαν πρόσφατα κατά του ΚΕΛ στο ΒΙΟΠΑ Καλυβίων, στηρίχθηκαν κυρίως στα τεχνικά προβλήματα που η χωροθέτηση του θα συνεπαγόταν, αναφερόμενοι σε υψομετρικές διαφορές, σε αντλιοστάσια, σε απόσταση από τον αστικό ιστό, κ.λ.π. για να καταλήξουν όμως ευθαρσώς στο ότι η αποχέτευση δεν αποτελεί δικό τους πρόβλημα, αλλά πρόβλημα «αυτών», των κατοίκων της παραλιακής ζώνης, αφού «αυτοί» δεν το έχουν λύσει ενώ εμείς το έχουμε (και είναι γνωστά τα περί 1.700 συνδέσεων από Καλύβια και Κουβαρά με το ΚΕΛ Μαρκοπούλου, «ούτε μία λιγότερη, ούτε μία περισσότερη» όπως πληροφορηθήκαμε από αρμόδιο στέλεχος του γειτονικού Δήμου στο τελευταίο και μάλλον επεισοδιακό Δημοτικό Συμβούλιο του Σαρωνικού, για το ΚΕΛ στο ΒΙΟΠΑ Καλυβίων.) Κατ’ αρχήν, να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους από …γλωσσική άποψη. Όταν αναφερόμαστε σε κάποιους που δεν είμαστε «εμείς» και τους βάζουμε απέναντί μας , τους περιγράφουμε ως «εκείνοι» και όχι ως «αυτοί.» Εκείνοι λοιπόν, ή τέλος πάντων «αυτοί,» βρίσκονται πλέον πίσω από μια διαχωριστική γραμμή, κι έτσι δημιουργείται η αίσθηση μιας «εμπόλεμης» κατάστασης, με ό,τι αυτή συνεπάγεται: δημιουργία συναισθημάτων αδικίας που ορθώς φανατίζουν, ξεσηκωμό για την «νίκη,» ακόμη και ανταλλαγές προσωπικών «φιλοφρονήσεων,» που βγάζουν τον χειρότερο εαυτό του καθενός… Μα, φυσικά: όλα επιτρέπονται στον έρωτα και στον πόλεμο! Κι εδώ, μας είπαν ότι έχουμε… πόλεμο!

Παρακάμπτω  αυτήν, την άσχημη παράμετρο του θέματος για να επιστρέψω στο αν αυτό είναι τελικά τεχνικό, πολιτικό ή, ίσως και τα δύο. Τεχνικό λοιπόν το πρόβλημα, όπως περιγράψαμε ήδη, εκεί στηρίχθηκε η αντίδραση στην προτεινόμενη χωροθέτηση, υπό την σκιά της αδικίας γενικότερα προς τους κατοίκους Καλυβίων. Ωστόσο… ωστόσο, στο επαναληπτικό Δημοτικό Συμβούλιο (3/11/2017), όπου υπερψηφίστηκε τελικά η λύση της ανάκλησης της χωροθέτησης του ΚΕΛ στο ΒΙΟΠΑ Καλυβίων και η δημιουργία διαπαραταξιακής Επιτροπής με την συμμετοχή των επικεφαλής παρατάξεων που τελευταία επεκτάθηκε σε όλους τους δημοτικούς συμβούλους, η οποία θα επιβλέψει ομάδα τεχνικών συμβούλων (ιδιωτών; Ομάδας του Πολυτεχνείου ίσως; Απομένει να λυθεί κι αυτό…), ομάδα πάντως,  που θα αναζητήσει εναλλακτικές τοποθεσίες δημιουργίας του ΚΕΛ στον Δήμο Σαρωνικού), σε αυτήν την συνεδρίαση λοιπόν, δηλώθηκε με σαφήνεια ότι το θέμα του ΚΕΛ είναι πολιτικό. Πολιτικό… είναι θέμα πολιτικής βούλησης, ειπώθηκε ξεκάθαρα. Και σε αυτό, θα συμφωνήσω.

Θα συμφωνήσω, διότι αν παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξή του, τα… κύματα από τα οποία πέρασε η διοργάνωση της αντιπαράθεσης,  της αντίδρασης κ.λ.π., δεν θέλει πολύ για να το διαπιστώσει. Όλα αυτά όμως είναι ευρέως γνωστά και θεωρώ ότι δεν έχει νόημα να ανατρέχουμε μονίμως στο παρελθόν αν και μια μεγάλη απορία την έχω, ως προς το τι απέγιναν κάποιοι, οι οποίοι ξεκίνησαν αυτό το κίνημα πολιτών; Αυτό που έχει νόημα είναι να συμφωνήσουμε σε ένα μίνιμουμ και από αυτό να ξεκινήσουμε ρεαλιστικά την αναζήτηση της λύσης του δικού μας προβλήματος. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον με εργασία, διότι το έργο είναι αποτέλεσμα της… εργασίας. Και αν η εργασία μπορεί να αποδώσει έργο, φαντασθείτε τι μπορεί να κάνει η συν-εργασία! Η συν-εργασία, την οποία απαίτησε μέρος των αντιπολιτευομένων παρατάξεων στον Δήμο Σαρωνικού και κέρδισε για να την …απορρίψει! Ένα σωρό δικαιολογίες διαβάζω και ακούω ως αιτίες γι’ αυτό, δεξιά κι αριστερά! Γενεές δεκατέσσαρες είναι έτοιμοι να περάσουν, αυτοί που απαίτησαν την συνεργασία αλλά δεν θέλουν να συνεργαστούν, εκείνους που είπαν να πάρουν το θέμα από την αρχή, αναζητώντας κοινό τόπο για να λυθεί το πρόβλημα. Στρεβλώνουν ακόμη και το περιεχόμενο της πρότασης που υπερψηφίστηκε από το δημοτικό συμβούλιο, υποστηρίζοντας ότι δεν μπορούν να μετέχουν στην διαπαραταξιακή Επιτροπή για το ΚΕΛ, διότι οι «δημοτικοί άρχοντες δεν είναι αρμόδιοι να αναζητήσουν και να υποδείξουν σημείο χωροθέτησης…»

Μα… ασφαλώς και δεν είναι! Είναι όμως υπεύθυνοι απέναντι στους πολίτες να διαθέσουν την ενέργεια και τον χρόνο τους για να εποπτεύσουν την τεχνική ομάδα που θα εργαστεί για αυτό! Πιστεύουν ότι όσο θα επιμένουν και θα επαναλαμβάνουν τα απλοϊκά επιχειρήματα της άρνησής τους, οι συνδημότες τους θα πεισθούν για το δίκιο τους! Απλοϊκό και έωλο επιχείρημα ότι δεν μετέχουν στην διαπαραταξιακή, διότι δεν είναι αρμόδιοι να …χωροθετήσουν! Να χωροθετήσουν οι …ίδιοι! Διότι αυτό μας λένε ότι κατάλαβαν!

Σε πολλά, επί μέρους θέματα θα μπορούσα να επεκταθώ σχετικά με την υπόθεση ΚΕΛ στον Δήμο Σαρωνικού. Αλλά, προς τι;  Όσοι αρνούνται να καταλάβουν το «πολιτικό θέμα» του… θέματος, δεν πρόκειται να καταλάβουν. Αντιθέτως, θα συνεχίσουν να προβάλλουν «επιχειρήματα,» συνεχίζοντας ατέρμονα την «συζήτηση,» ανοίγοντας θέματα επί θεμάτων, αλλά… αρνούμενοι να συνεισφέρουν στην αναζήτηση λύσης. Όσοι καταλαβαίνουν, καταλαβαίνουν… τόσα, όσα φαίνεται ότι δεν μπορούν να… καταλάβουν, εκείνοι, οι οποίοι θα έπρεπε να κάνουν τα αδύνατα – δυνατά για να βρεθεί η λύση. Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι όλοι …συμφωνούν, ότι στους βόθρους δεν πρέπει να μείνουμε…

* Η Κα Δήμητρα Κατραμάδου είναι Αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Λαγονησίου “Ο Φοίνικας”


ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.

One Response to “Ένα πρόβλημα…ΔΙΚΟ μας! Αλλά, ΠΟΙΟ είναι αυτό;”

  1. Ο/Η Πάνος Β λέει:

    Κα Κατραμαδου τώρα καταλάβατε ότι η πολιτική και οι πολιτικοί δεν μπορούν να δώσουν λύση στα μικρά κ μεγάλα προβλήματα του τόπου ? Πουλημένα τομάρια είναι! Για να κάνεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά! Δημοψήφισμα σε όλους τους δημότες άμεσα με πολλά ερωτήματα προς απάντηση!
    -δεχεστε να πληρώσετε τα πρόστιμα? Από τις καταδίκες της Εε!!
    -δεχεστε να πληρώνετε το αντίτιμο για την αποχέτευση?
    – έχετε γνώση τι σημαίνει Ψυττάλεια, Κελ Μαρκόπουλου? Ή μάλλον καλύτερα το έχετε επισκεφτεί?
    – θέλετε να πάρετε ανταπόδοση νερό για πότισμα , πλύσιμο των δρόμων?
    – θέλετε να σταματήσει αυτό με τα βοθρολυματα στον δρόμο, τα μπουγαδονερα από το πάνω σπίτι, την βρωμιά το καλοκαίρι κάθε μέρα !η και εκείνο με τα βυτία που είναι μπλιαχ την ώρα που τα αδειάζει!
    Και άλλα 500 που καταλαβαίνετε και τα ξέρουν όλοι ακόμα και αυτοί που αντιτίθενται!
    Και αν ψηφίσουν κάποιοι να μην γίνει οι περισσότεροι θα ψηφίσουν ΝΑ ΓΙΝΕΙ!!!

Σχολιάστε

You can leave a response, or trackback from your own site.