ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ έφερε στην Παλαιά Φώκαια ο Αριστείδης Μακροδημήτρης, σπάζοντας το σερί των χάλκινων ευρωπαϊκών μεταλλίων που έχει κατακτήσει σε πέντε περιπτώσεις από το 2014 έως το 2016.

Συνολικά 36 περιοχές της Αττικής με δάση και αυθαίρετη θεωρεί η Πυροσβεστική «υψίστου κινδύνου» για μεγάλες πύρινες καταστροφές, σαν κι αυτή στο Μάτι τη μοιραία Δευτέρα στις 23 Ιουλίου που κόστισε τη ζωή σε 95 άτομα. 

Το screenshot που βλέπετε είναι από το επίσημο «Ειδικό Σχέδιο Έκτακτων Αναγκών Δασικών Πυρκαγιών” της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής (εδώ). Πρόκειται για ένα κείμενο σε άθλια Ελληνικά, γεμάτο ανορθογραφίες, ασυνταξίες και νοηματικά χάσματα. Υπογραφή: Σπυρίδων Κοκκινάκης – Συντονιστής Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής

Κι αυτό το screenshot είναι από το βιογραφικό της Περιφερειακής Συμβούλου Γιάννας Τσούπρα, υπεύθυνης για την πολιτική προστασία της Αττικής, όπως παρουσιάστηκε στο επίσημο site των υποψηφίων της παράταξης Δούρου , (εδώ).

Όπως βλέπετε, είναι κάτοχος… BAGELOR(!) with(!) computing (από ένα ΙΕΚ που αυταποκλήθηκε College και χορηγεί πτυχία ενός πανεπιστημίου που δεν λειτουργεί εδώ και χρόνια -αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…) και έχει έντονη… πολίτικη (!) δράση (με μπόλικο σκόρδο και κύμινο, μάλλον). Δεν σχολιάζω την άθλια εμφάνιση του κειμένου, είναι ψιλά γράμματα αυτά για συριζαίους.

Μα, θα μου πεις, έχουν σχέση αυτά με την τραγωδία στο Μάτι; Φυσικά και έχουν. Τεράστια! Αποδεικνύουν ότι άνθρωποι αμόρφωτοι ή αδιάφοροι ή και τα δύο μαζί (αλλά προσκολλημένοι στο «όραμα” της καρέκλας – δες τα βιογραφικά και των δύο), έχουν αναλάβει την προστασία σου. Φυσικά, δεν υπονοώ ότι αυτοί οι δύο λειτουργοί φέρουν ακέραια την ευθύνη. Δειγματοληπτικώς τους επέλεξα. Διότι κάποιος που δεν είναι σε θέση να κρίνει αν αυτά που γράφει και υπογράφει στέκουν, κατ’ αρχάς από πλευράς Ελληνικών, με ποια προσόντα θα τα μελετήσει ως προς την ουσία τους; Δεν είναι τυχαίο πως και η ουσία τους είναι εξίσου άθλια. Εδώ και 6 χρόνια, αρθρογραφώντας, αλλά και από το βήμα του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής (εδώ «προφητική” ομιλία μου λίγες μέρες πριν τις πυρκαγιές) έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω ότι ΑΥΤΟ το Δημόσιο, με την υπάρχουσα δομή και τις υπάρχουσες διαδικασίες, είναι απολύτως αδύνατον να διεκπεραιώσει με επιτυχία το παραμικρό, ακόμα κι αν στελεχωνόταν από κλώνους του Αϊνστάιν. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Περιφέρεια Αττικής για να στείλει 5 εκατ. ευρώ κατεπείγουσα ενίσχυση στους σεισμοπαθείς της Κεφαλλονιάς, μετά από απόφαση που ελήφθη παμψηφεί στο Περιφερειακό Συμβούλιο αμέσως μετά τους σεισμούς του 2014, χρειάστηκε τριάμισι χρόνια!
Όταν μιλάμε για ανεπάρκεια και ανικανότητα, συνήθως αναφερόμαστε σε ανθρώπους. Μας βολεύει αυτό γιατί υπονοεί ότι αν αποστρατεύσεις ή καταψηφίσεις τον ακατάλληλο και έρθει ο κατάλληλος όλα θα διορθωθούν. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Το πρόβλημα του κράτους είναι πρόβλημα θεσμών, δομών, νόμων και διαδικασιών. Από τύχη ζούμε. Θα ξανακαούμε και θα ξαναπνιγούμε, είναι απολύτως βέβαιο. Εσύ, εγώ ή και οι δύο. Δες γιατί.

Είσαι, ας πούμε, δήμαρχος. Σε παίρνει τηλέφωνο ο Μήτσος που περνούσε με το αγροτικό από την Άνω Ραχούλα και σου λέει: «Δήμαρχε, έπιασε φωτιά σε κάτι βάτα, δίπλα από το χωράφι του Θανάση κι ο αέρας τη σπρώχνει προς τον πευκώνα”. Τι κάνεις; Δηλαδή τι προβλέπεται από τα σχέδια έκτακτης ανάγκης και από τις δεκάδες εγκυκλίους των «υπεύθυνων” Δημόσιων Φορέων ότι πρέπει να κάνεις;

Ας το παρακολουθήσουμε παρέα, για να φρίξουμε μαζί. Πρώτον, πρέπει να κατατάξεις τη φωτιά σε μια από τις παρακάτω πέντε κατηγορίες: τοπική μικρής έντασης, τοπική μεγάλης έντασης, περιφερειακή μικρής έντασης, περιφερειακή μεγάλης έντασης, γενική. Ναι, δεν είναι πλάκα. Αυτό προβλέπει ο «Ξενοκράτης”,  (εδώ) χρησιμοποιώντας την, ακατάλληλη για την περίπτωση, απολογιστικού χαρακτήρα λέξη «καταστροφή” για να χαρακτηρίσει ένα φαινόμενο σε εξέλιξη. Γιατί αυτό; Διότι σε κάθε περίπτωση καταστροφής προβλέπεται να ενεργοποιηθούν διαφορετικά «θεσμικά όργανα”. Ερώτηση, έχοντος στοιχειώδη νόηση: πώς μπορώ να ξέρω πώς θα εξελιχθεί η φωτιά; Όλες ξεκινούν ως μικρής έντασης τοπικές! Το πώς θα εξελιχθούν θα το μάθουμε στο τέλος. Άρα ποιο το νόημα της κατηγοριοποίησης; Αυτή την ερώτηση δεν την έκανε ΚΑΝΕΝΑΣ «υπεύθυνος”, 15 χρόνια τώρα, που υπάρχει το ανεπαρκέστατο, χωρίς ούτε μισό «διά ταύτα”, εντελώς θεωρητικό κείμενο ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ καταστροφών που ονομάζεται «Ξενοκράτης” και όλοι το επικαλούνται ως τυφλοσούρτη ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ καταστροφών.

Το ότι ο «Ξενοκράτης” είναι ένα πλαίσιο περιγραφής και τίποτε άλλο το αναγνωρίζει και η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, στης οποίας το site, ΣΗΜΕΡΑ, διαβάζουμε τα εξής ανατριχιαστικά:

«Προβλέπεται:
• Η δημιουργία συστήματος επικοινωνίας και ροής πληροφοριών μεταξύ όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών και παραγόντων στη διαχείριση των κρίσεων.
• Το εν λόγω σχέδιο αποτελεί ένα βασικό πλαίσιο σχεδιασμού, βάσει του οποίου ανατίθεται η κατάρτιση των ειδικών ανά κίνδυνο σχεδίων στα καθ’ ύλη αρμόδια υπουργεία. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία συγκρότησης ομάδων εργασίας στα υπουργεία, με πρωτοβουλία της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, προκειμένου να αναβαθμίσουν τα ειδικά σχέδια ανά κίνδυνο.
Μέσα από τα ειδικά σχέδια που θα εκπονηθούν από τις ομάδες εργασίας, μπορεί να δοθούν ειδικότερες οδηγίες ή απαιτήσεις σχεδίασης προς τις Περιφέρειες και τις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις για την εκ μέρους της σύνταξη σχεδίων.”

Ο «Ξενοκράτης” είναι νόμος του 2003. Είμαστε στον Αύγουστο του 2018 και το ελληνικό κράτος το οποίο σε αφαιμάσσει έως θανάτου με φόρους που υποτίθεται ότι χρηματοδοτούν τις λειτουργίες του, δεν έχει δημιουργήσει, ως όφειλε, σύστημα επικοινωνίας και ροής πληροφοριών. Ακόμα… βρίσκεται σε εξέλιξη, μαζί με τα ειδικά σχέδια που ΘΑ εκπονηθούν! «Έχουν δρομολογηθεί” που λέει και η διαχρονική πασοκική διάλεκτος.

Πάμε όμως στις επόμενες ενέργειες του δημάρχου. Για να προσδιορίσει, ο έρμος, το είδος της απειλούμενης καταστροφής, άρα και τον μηχανισμό δράσης, θα πρέπει να συγκαλέσει το «Συντονιστικό Τοπικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας.” Υπάρχει τέτοιο; Κάνε ένα τεστ. Πάρε τηλέφωνο στον Δήμο σου και ρώτα. Στην απίθανη περίπτωση που σου απαντήσουν καταφατικά, ρώτα ποιοι το αποτελούν και ποιο είναι το διάγραμμα ενεργειών σε περίπτωση πυρκαγιάς, σεισμού και πλημμύρας – για να περιοριστούμε στις συνηθέστερες απειλές καταστροφών. Θα γελάσεις. Αλλά και θα κλάψεις πικρά. (Ευτυχώς έχεις ακόμα αυτή τη δυνατότητα. Οι καμένοι της μαύρης Δευτέρας δεν την έχουν πια.) Ο «Ξενοκράτης” αναθέτει την ευθύνη στους Δήμους και στις Περιφέρειες για τη σύσταση αυτού του «οργάνου”, χωρίς να προβλέπει κανέναν έλεγχο και καμία ποινή σε περίπτωση που δεν το κάνουν. Έτσι, ευθύς εξ αρχής, η ζωή σου εξαρτάται από την αίσθηση του καθήκοντος που διαθέτει κάθε φορέας τοπικής αυτοδιοίκησης, χωρίς η κεντρική κυβέρνηση να εγγυάται το παραμικρό. Ας πούμε όμως ότι ο δήμαρχος είναι «σπασίκλας” και όντως έχει δημιουργήσει το εν λόγω όργανο. Σύμφωνα με τις οδηγίες της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, (εδώ), αυτό το όργανο πρέπει να αποτελείται από:

1. Τον Δήμαρχο
2. Δύο μέλη του δημοτικού συμβουλίου (ένας από τη μειοψηφία)
3. Ειδικευμένα στελέχη Πολιτικής Προστασίας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και της Περιφερειακής Ενότητας
4. Εκπρόσωπο του στρατιωτικού διοικητή της Περιοχής (Σ.Σ. το επίσημο κείμενο, στα μονίμως άθλια Ελληνικά της Δημόσιας Διοίκησης λέει: Εκπρόσωπος του στρατιωτικού διοικητή της Περιοχής ή… εκπρόσωπός του!)
5. Τον Αστυνομικό Διοικητή
6. Τον προϊστάμενο της Δημοτικής Αστυνομίας
7. Εκπρόσωπο της Λιμενικής Αρχής
8. Τον Διοικητή της Πυροσβεστικής
9. Τον προϊστάμενο των Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου
10. Εκπρόσωπο του Δασαρχείου
11. Εκπροσώπους εθελοντικών οργανώσεων του Δήμου
12. Γραμματέα που θα κρατάει πρακτικά

15 χρόνια τώρα, δεν βρέθηκε ούτε ένας υπηρεσιακός ή αιρετός παράγων του Δημοσίου (ή και δημοσιογράφος…) να ρωτήσει πόσος χρόνος θα χρειαστεί α) για να εντοπιστούν όλοι αυτοί β) για να συνεδριάσουν με φυσική παρουσία και γ) για να καταλήξουν σε συμπέρασμα, όταν η φωτιά με 10 μποφόρ θα δρασκελάει τα βουνά;”

Να εύχεσαι λοιπόν ο δήμαρχος να ΜΗΝ έχει δημιουργήσει το ανάλογο όργανο και να προσπαθήσει να πάρει αποφάσεις επί τόπου (παρανομώντας) μιλώντας στο κινητό με τον Μήτσο. Γιατί αν κινηθεί by the book, μέχρι να συνεδριάσει το «όργανο” θα έχεις γίνει κάρβουνο.

Ας συνεχίσουμε όμως το διαστροφικό σενάριο. Συγκαλείται το όργανο, συζητάει (μετά από μία; από δύο ώρες;) και διαπιστώνει το αναμενόμενο: η φωτιά έχει ξεφύγει από τα όρια του Δήμου και έχει γίνει περιφερειακή. Μόλις ειδοποιηθεί (υπηρεσιακώς) η Περιφέρεια θα πρέπει να αποτιμήσει την κατάσταση για να αποφασίσει αν η φωτιά είναι Περιφερειακή μικρής έντασης, δηλαδή αρκούν τα μέσα της Περιφέρειας, ή μεγάλης έντασης, δηλαδή χρειάζεται συνδρομή και άλλων φορέων. Για να το διαπιστώσει αυτό θα πρέπει να συνεδριάσει το Συντονιστικό Όργανο Πολιτικής Προστασίας (Σ.Ο.Π.Π.) της Περιφέρειας, στο οποίο συμμετέχουν οι εξής:

1. Ο Αντιπεριφερειάρχης της Περιφερειακής Ενότητας, ως Πρόεδρος
2. Δύο μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου (ένα από τη μειοψηφία)
3. Ο Πρόεδρος ή οριζόμενος εκπρόσωπος της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων (Π.Ε.Δ)
4. Ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Πολιτικής Προστασίας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης
5. Ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας
6. Ο Προϊστάμενος Τμήματος Πολιτικής Προστασίας της Περιφερειακής Ενότητας
7. Ο Στρατιωτικός Διοικητής της περιοχής ή εκπρόσωπός του
8. Ο Διευθυντής της Αστυνομικής Διεύθυνσης της Περιφερειακής Ενότητας
9. Ο Λιμενάρχης, σε όσες Περιφερειακές Ενότητες υφίσταται Λιμενική Αρχή
10. Ο Διοικητής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας της έδρας της Περιφερειακής Ενότητας
11. Ο Προϊστάμενος Διεύθυνσης Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης
12. Ο Προϊστάμενος Τεχνικών Έργων της Περιφερειακής Ενότητας
13. Ο Προϊστάμενος Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφερειακής Ενότητας
14. Οριζόμενος εκπρόσωπος του Περιφερειακού Εθνικού Συστήματος Υγείας
15. Εκπρόσωποι εθελοντικών οργανώσεων Πολιτικής Προστασίας
16. Γραμματέας που θα κρατάει πρακτικά

Είναι όλοι αυτοί που είδες στη σύσκεψη της μαύρης Δευτέρας. Σύσκεψη που ξεκίνησε στις 20:30 όταν η φωτιά είχε ξεκινήσει στις 16:50. Δεν χρειάζεται να γράψω περισσότερα για να καταλάβεις ότι μέχρι να ειδοποιηθούν (ούτε καν να συνεδριάσουν) όλοι αυτοί, η φωτιά θα έχει φτάσει στη θάλασσα, θα έχει σβήσει και πλέον θα μετράμε πτώματα. Ή θα μας μετράν ανάμεσα στα πτώματα, γιατί από καθαρή σύμπτωση, ξαναλέω, δεν βρεθήκαμε στη Μαραθώνος το απόγευμα της μαύρης Δευτέρας, και από καθαρή σύμπτωση βρέθηκαν όσοι βρέθηκαν.

Θα συνεχίσω, όμως, αγαπητέ αναγνώστη, για να έχεις ολόκληρη την εικόνα τού τι σημαίνει ελληνική δημόσια διοίκηση. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι όλοι συναντήθηκαν, συσκέφθηκαν, κατέληξαν σε ένα σχέδιο κι ότι η καταστροφή δεν έχει ολοκληρωθεί. Όμως, καθώς το φαινόμενο είναι σε εξέλιξη, θα προκύπτουν συνεχώς νέα στοιχεία και ενδεχομένως απρόοπτα, τα οποία θα απαιτούν προσαρμογή ή και τροποποίηση του σχεδίου. Ποιος έχει το γενικό πρόσταγμα; Ποιος δηλαδή δίνει διαταγές; Και πώς αυτές μεταφέρονται στους τελικούς αποδέκτες; Μέσω υπηρεσιακών ασυρμάτων; Μέσω κινητών τηλεφώνων; Ούτε ο «Ξενοκράτης” ούτε κάποια από τις δεκάδες σχετικές εγκυκλίους το ορίζουν. Παλιότερα, οι κρατικές υπηρεσίες χρησιμοποιούσαν φορητούς ασυρμάτους VHF. Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες πήραμε το εξελιγμένο ΤΕTRA. Έληξαν οι αγώνες, σταματήσαμε να πληρώνουμε το TETRA και επιστρέψαμε στο απηρχαιωμένο VHF το οποίο μπορούν να ακούν οι πάντες. Κι όταν λέμε οι πάντες, εννοούμε και οι εγκληματίες, οι οποίοι εφοδιάσθηκαν με ασυρμάτους και παρακολουθούσαν τους διαλόγους της αστυνομίας, συχνά παρεμβαίνοντας για… να κάνουν πλάκα! Πέρυσι τον Οκτώβριο πήραμε το αγγλικό σύστημα SEPURA, ασφαλές και προηγμένο υποτίθεται (οι επιτελείς βλέπουν σε πραγματικό χρόνο τη θέση κάθε περιπολικού) με ετήσιο κόστος λειτουργίας 1.600.000 ευρώ. Όμως στις πυρκαγιές της Δευτέρας δεν λειτούργησε! Και οι αστυνομικοί μιλούσαν με τα προσωπικά τους κινητά, όπου υπήρχε σήμα! Γιατί δεν λειτούργησε το SEPURA; Ας το ψάξει ο εισαγγελέας.

Ας υποθέσουμε όμως ότι λειτουργούσε. Το SEPURA το έχει μόνο η αστυνομία. Όχι η Πυροσβεστική, ούτε οι υπηρεσιακοί παράγοντες των Δήμων και της Περιφέρειας. Αυτοί θα έπρεπε να επικοινωνούν μεταξύ τους στο κλασικό VHF. Πώς θα συντονίζονταν οι μεν με τους δε; Υπήρχαν διαθέσιμοι ασύρματοι; Ποιος τους έχει, ποιος τους συντηρεί και ποιος τους μοιράζει σε ποιους; Είχαν ποτέ ξαναχειριστεί, Τσούπρες και λοιποί, κάτι ανάλογο; Όχι! Γι΄αυτό χρησιμοποίησαν τα κινητά τους. Είχαν καταχωρημένους από πριν τους αριθμούς των κινητών των υπολοίπων; Πολύ αμφιβάλλω.

Συνεχίζω την υποθετική ιστορία ελληνικής διοικητικής παράνοιας, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι για να καταδείξω τι σημαίνει «κρατική ετοιμότητα” και πόσες χιλιάδες λεπτομέρειες περιλαμβάνει αυτή, λεπτομέρειες που εξαρτώνται από την υπηρεσιακή επάρκεια εκατοντάδων εμπλεκομένων, κάτι που στην Ελλάδα είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κι όλοι ξέρουμε ότι μια αλυσίδα είναι τόσο γερή, όσο ο πιο αδύναμος κρίκος της. Κάτι να μην πάει καλά, «κρεμάει” όλα τα υπόλοιπα. Ο δεύτερος είναι για να καταλάβουμε επιτέλους ότι η διαχείριση της καθημερινότητας του πολίτη, τουλάχιστον σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης είναι 100% πρακτικού, τεχνικού χαρακτήρα. Οι πολιτικές, τάχα μου, διαφορές είναι το πρόσχημα που έχει επινοήσει το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του για να σου ρίχνει στάχτη στα μάτια και να μεταφέρει τη συζήτηση σε πεδία δήθεν ιδεολογικής αντιπαράθεσης, ώστε να αποφύγουν το τσεκάρισμα εκεί που παίρνουν μηδέν άπαντες. Πόσες ασκήσεις ετοιμότητας για αντιμετώπιση πυρκαγιάς έκανες Σγουρέ; Πόσες έκανες Δούρου; Καμία; Πάτος και οι δύο! Μαύρο και στους δυο σας! Αυτό θέλουν να αποφύγουν. Και αναλώνονται σε μνημονικές – αντιμνημονιακές κοκκορομαχίες.

Ας πούμε λοιπόν ότι και αυτό το πρόβλημα δεν υπήρχε. Μένει το ουσιαστικότερο. Ποιος διατάζει τι; Ποιος δίνει εντολή εκκένωσης; Ποια στιγμή; Η επίσημη απάντηση είναι: όλοι και κανένας. Ναι, έτσι ακριβώς. Διότι η σοσιαλίζουσα αντίληψη για τη δομή του κράτους δεν αποδέχεται τη διοικητική πυραμίδα: ανώτερος – κατώτερος. Είναι καπιταλιστικά αυτά. Ο «Καλλικράτης” για παράδειγμα (άλλο μνημείο ηλιθιότητας που έχουμε για «βαρύ γιατρικό”) αναφέρει στο άρθρο 4, στις «Σχέσεις δήμων και περιφερειών”: «Μεταξύ των δύο βαθμών τοπικής αυτοδιοίκησης δεν υφίστανται σχέσεις ελέγχου και ιεραρχίας, αλλά συνεργασίας και συναλληλίας, οι οποίες αναπτύσσονται βάσει του νόμου, κοινών συμφωνιών, καθώς και με το συντονισμό κοινών δράσεων.” Άρα, αν ο δήμαρχος έχει 4 χρόνια να μαζέψει τα ξερόκλαδα και έχει μετατρέψει το δάσος (το άλσος, την παιδική χαρά…) σε μπαρουταποθήκη, δεν μπορεί κανένα όργανο της Περιφέρειας να του πει «φάε ένα πρόστιμο στο δοξαπατρί για να μάθεις να κάνεις σωστά τη δουλειά σου”, διότι βρίσκονται σε σχέσεις… συναλληλίας και συνεργασίας! Κι αν δεν βρίσκονται; Κι αν δεν συνεργάζονται; Κι αν ο ένας δεν θέλει να δει τον άλλον ούτε ζωγραφιστόν; Αλλά ας πούμε ότι το ξεπερνούμε κι αυτό και συνεργάζονται. Πώς θα υποχρεώσει η Δούρου τον Ψινάκη να καθαρίσει το δάσος; Ποιος θα υποχρεώσει την Δούρου να καθαρίσει το Πεδίο του Άρεως; Κι αυτά υπό νορμάλ συνθήκες. Σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης όταν απειλούνται περιουσίες και ζωές ποιος θα πάρει τη δύσκολη απόφαση; Είναι σαν το ερώτημα ποιος θα δοκιμάσει για τρίποντο στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Αν είναι βαριά τότε η μπάλα, πού να δεις πόσο βαρύ είναι το τηλέφωνο, αν η απόφαση είναι, κυριολεκτικά, ζήτημα ζωής ή θανάτου. Κι όταν μάλιστα ο αρμόδιος δεν έχει την παραμικρή ικανότητα, γνώση ή εμπειρία για να την πάρει. Δεν είναι δηλαδή ένας Διαμαντίδης της πολιτικής, αλλά ένας φαφλατάς του χαβαλέ που δεν έχει ρίξει ποτέ ούτε ένα σουτ αλλά έπεισε τους οπαδούς να τον… επιβάλουν ως βασικό παίκτη!

Έτσι λοιπόν θα περιμένει την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, αλλά κι αυτό δεν ξέρουμε με τι κριτήρια λειτουργεί, αφού άφησε να καούν καμιά εκατοστή άνθρωποι, αλλά σταμάτησε τη φωτιά θαυματουργικώς λίγο πριν το εικονοστάσι ενός σπιτιού όπως μάθαμε από εκστασιασμένα πρωτοσέλιδα αρκετών εφημερίδων.

Πόσες πιθανότητες δίνεις, φίλε αναγνώστη, να βρίσκεσαι στο λάθος σημείο και να γλυτώσεις με αυτόν τον κρατικό «μηχανισμό”;

Τι θα έπρεπε, λοιπόν, να γίνει; Οι λύσεις προσφέρονται από την τεχνολογία. Άμεσες, πρακτικές και κυρίως αποτελεσματικές. Είμαστε σε επίπεδο κινδύνου 4 ή 5; Θα ισχύουν τα εξής: δορυφόρος ή έστω drones παρακολουθούν επί 24ώρου βάσεως το σύνολο της χώρας. Μόλις εντοπιστεί εστία φωτιάς, αποστέλλεται, αυτομάτως, μήνυμα – χωρίς ανθρώπινη εμπλοκή – στο κέντρο Επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής με τις συντεταγμένες του σημείου. Σε dt απογειώνονται πυροσβεστικά αεροσκάφη. Σε μια χώρα – χερσόνησο, που το πιο ηπειρωτικό της σημείο απέχει ελάχιστα λεπτά πτήσης από τη θάλασσα, η όλη διαδικασία μέχρι την οριστική κατάσβεση μπορεί να διαρκέσει το πολύ 15 λεπτά. Σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά και η φωτιά ξεφύγει, στα κινητά όλων των κατοίκων της επικίνδυνης περιοχής αποστέλλεται SMS με ολιγόλογες αλλά ΣΑΦΕΙΣ οδηγίες: «Πυρκαγιά! Κίνδυνος θάνατος! Εκκενώστε την περιοχή. Κατευθυνθείτε προς ΕΚΕΙ.”

Η τεχνολογία υπάρχει, χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια από πολλά κράτη και μπορεί να σώσει και το περιβάλλον και τις περιουσίες και τις ζωές. Χρειάζεται όμως μια προϋπόθεση: να είναι σοβαρό το ίδιο το κράτος. Δηλαδή, όχι μόνο να μην φοβάται την τεχνολογία αλλά συνεχώς να ψάχνεται για το τι νεότερο μπορεί να προσφέρει αυτή προς όφελος των πολιτών. Αν χρειάζεται σύσκεψη «υπευθύνων” αυτή να γίνεται σε διαδικτυακή πλατφόρμα, χωρίς φυσική παρουσία, (με διαδικασία προσδιορισμένη εκ των προτέρων και σχετικές ασκήσεις ετοιμότητας που θα πρέπει να διεξάγονται συχνά), για κέρδος χρόνου. Είναι αυτονόητο ότι δεν νοείται δημόσιος λειτουργός (υπηρεσιακός ή αιρετός) χωρίς εξοικείωση με την πληροφορική. Είναι αυτονόητο ότι οι αρμόδιοι θα βρίσκονται σε επιφυλακή ανάλογα με το επίπεδο κινδύνου και είναι αυτονόητο ότι τα υλικά μέσα: αεροσκάφη, πυροσβεστικά οχήματα, δίκτυα, ασύρματοι κ.λπ. θα είναι καλοσυντηρημένα και σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα. Είναι αυτονόητο ότι σε θέσεις ευθύνης θα βρίσκονται σοβαροί άνθρωποι με επαρκή νοημοσύνη για να μην στέλνουν τους οδηγούς από τη Μαραθώνος στα στενά του Ματιού και να τους καίνε σαν τα ποντίκια. Είναι αυτονόητο ότι ως αιρετοί δεν θα ψηφίζονται οι κάτοχοι… μπάγκελορ. Είναι αυτονόητο, πάνω απ’ όλα, ότι τα σχετικά σχέδια Πολιτικής Προστασίας δεν θα είναι αυτά τα βλακώδη πολυάνθρωπα, δαιδαλώδη, χρονοβόρα, άρα απολύτως αναποτελεσματικά που έχουμε μέχρι σήμερα. Κι είναι επίσης αυτονόητο ότι οι σχετικές συζητήσεις για την επάρκεια όλων των προηγούμενων θα γίνονται ΠΡΙΝ τις καταστροφές, σε υπηρεσιακό επίπεδο και όχι στα τηλεοπτικά πάνελς.

Ποια από αυτά τα αυτονόητα υπάρχουν στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας; Και τι αυτονόητο περιμένεις να δημιουργηθεί όταν ΟΛΟ το πολιτικοκομματικό σύστημα, ευθυνόφοβο, γραφειοκρατικό και πελατειακής αντίληψης, ουδέποτε ασχολήθηκε με τον μεγάλο ασθενή της χώρας, το Δημόσιο και τις διαδικασίες του; Ξαναγυρνάμε λοιπόν στο θεμελιώδες ερώτημα με το αυγό και την κότα. Ποιος θα διαπιστώσει ότι ο «Ξενοκράτης” και όλες οι κανονιστικές διατάξεις της Πολιτικής Προστασίας είναι για τα σκουπίδια; Η Τσούπρα; Ο Κοκκινάκης; Η Δούρου; Ο Σκουρλέτης; Ο Τόσκας; Ο Τσίπρας; Με ποια διανοητικά εργαλεία; Ή μήπως οι προηγούμενοι, που φιλοδοξούν να γίνουν επόμενοι, μολονότι χαμπάρι δεν πήραν από το 2003 μέχρι το 2015 (παρά την τραγωδία του 2007) για την ουσία του προβλήματος; Και ποιος θα ορίσει νοήμονες αιρετούς; Ο λαός που έστειλε τον Τσίπρα στο Μαξίμου και τον Γλέζο (και τη Σακοράφα, την Κούνεβα κ.λπ.) στο Ευρωκοινοβούλιο; Ή μήπως ο άλλος… λαός που έστειλε τον Ζαγοράκη; Φαντάζομαι να έχεις αντιληφθεί ότι η ψήφος σου – όποτε και όπως ζητιέται από μια ανάπηρη και στρεβλή δημοκρατία – μπορεί να σημάνει ζωή ή θάνατο. Δικό σου και των παιδιών σου.

Στις πυρκαγιές του 2007, ανάμεσα στα 63 θύματα, υπήρχε μια μάνα που κάηκε μαζί με τα 4 παιδιά της. Όλοι κλάψαμε με λυγμούς τότε, κι όλοι σκεφτήκαμε ότι δεν υπάρχει χειρότερη μοίρα σε έναν άνθρωπο από το να βλέπει τα παιδιά του να γίνονται κάρβουνο μαζί του. Ανάμεσα σ΄ αυτούς που το σκέφτηκαν ήταν και οι καμένοι της μαύρης Δευτέρας. Και οι παππούδες των διδύμων. Κι ανάμεσα σ΄ αυτούς που σκεφτόμαστε το ίδιο για τα θύματα της μαύρης Δευτέρας είμαστε εγώ κι εσύ, αγαπητέ αναγνώστη, ζωντανοί κατά σύμπτωση. Ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι τι εννοώ.

Υ.Γ. 1 Γιατί «Ξενοκράτης”; Ποτέ δεν κατάλαβα πώς ένας φιλόσοφος, διευθυντής της Ακαδημίας του Πλάτωνα, σχετίζεται με σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Μήπως υπονοεί ο ποιητής πως θα πρέπει να φύγουμε σε… ξένο κράτος για να αισθανθούμε ασφαλείς;

Υ.Γ. 2 Το αντικείμενο αυτού του άρθρου είναι η εγκληματική ανοησία των προβλεπόμενων διαδικασιών. Γι’ αυτό δεν αναφέρομαι καθόλου στο θέμα της αυθαίρετης δόμησης, που είναι ένα σχετιζόμενο μεν αλλά εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο και επίσης στο θέμα των εκατομμυρίων ευρώ που έχουν δοθεί κατά καιρούς σε συστήματα ηλεκτρονικής προστασίας από τις φωτιές αλλά κανένα δεν λειτουργεί – άλλο τεράστιο κεφάλαιο διαχρονικής διακομματικής «ρεμούλας”. Τα σχολιάζω και τα δύο εδώ

Υ.Γ. 3 Έχει ενδιαφέρον η συμπαιγνία του πολιτικού συστήματος, σε επίπεδο Περιφέρειας Αττικής μετά τις φωτιές. Η Δούρου όρισε να συζητηθεί το θέμα την Πέμπτη 26/7, στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο της σεζόν. Διαπράττοντας, βέβαια, μέγιστη απρέπεια, καθώς το τοποθέτησε τελευταίο (14ο) στην ημερήσια διάταξη. Ο Σγουρός εγγράφως αλλά και η παράταξη της ΝΔ (προφορικώς) ζήτησαν, σε σύσκεψη των επικεφαλής των παρατάξεων του Περιφερειακού Συμβουλίου, που συγκάλεσε εκτάκτως η Δούρου, ΝΑ ΜΗΝ συζητηθεί το θέμα την Πέμπτη, ΧΩΡΙΣ να επιμείνουν στο να συζητηθεί ας πούμε την Τρίτη 31/7. Γιατί; Διότι ήξεραν ότι ούτε οι ίδιοι θα περνούσαν καλά, καθώς ούτε ο Σγουρός ούτε η ΝΔ είχαν σχέδιο Πολιτικής Προστασίας και συμμετείχαν όλοι στο όργιο των νομιμοποιήσεων. Έτσι έδωσαν «πάσα” στη Δούρου να αναβάλει το Περιφερειακό Συμβούλιο επ’ αόριστον, εν όψει Αυγούστου. Άλλο που δεν ήθελε! Μετά από μια βδομάδα, για να σώσουν τα προσχήματα, ζήτησαν να συζητηθεί το θέμα σχεδόν Δεκαπενταύγουστο, ξέροντας ότι η Δούρου θα το απορρίψει καθώς ΟΛΟΙ οι Σύμβουλοι είναι σε διακοπές. Όταν μάλιστα και ο Ιούλιος περπάτησε με ελάχιστους Συμβούλους παρόντες στις συνεδριάσεις – με έναν ή και κανέναν σύμβουλο να εκπροσωπεί την παράταξη της ΝΔ. Σικέ είναι όλα, για το θεαθήναι και για τα προσχήματα. Στην εν λόγω σύσκεψη ο γράφων δεν προσεκλήθη μολονότι επικεφαλής παράταξης με δύο συμβούλους που εκπροσωπούν το 3% των πολιτών της Αττικής. Γιατί; Γιατί έτσι! Η επίσημη εξήγηση, από πλευράς Δούρου, ήταν ότι η σύσκεψη ήταν… άτυπη, οπότε δεν ήταν υποχρεωμένη να καλέσει όλους τους επικεφαλής. Ξύπνησε δηλαδή το Ρενάκι ένα πρωί και είπε «Ρε συ, αντί να πιω μόνη μου καφέ, δεν φωνάζω καλύτερα τους επικεφαλής των παρατάξεων, να δοκιμάσουμε και τα κουλουράκια με κανέλλα που έφτιαξα χθες με τα χεράκια μου; By the way θα πούμε και δυο κουβέντες για τις φωτιές. Ας μην φωνάξω τον Τζήμερο – είναι μυστήριος αυτός, επιμένει σε θεσμούς και νομικά πλαίσια και διαδικασίες και πληροφορική και τεχνολογίες, θα μας χαλάσει την ατμόσφαιρα. Ασ’ τον καλύτερα απ’ έξω.” Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία μας, αγαπητέ αναγνώστη. Θα συνεχίσει να λειτουργεί έτσι; Από σένα εξαρτάται.

Του Θάνου Τζήμερου, Περιφερειακού Συμβούλου Αττικής και Προέδρου του κόμματος «Δημιουργία Ξανά”